Nie zapominajcie o ćwiczeniach dykcyjnych. Propozycja kolejnych łamańców języka:

1.    ga – ka,  ge – ke,  go – ko,  gu – ku,  gi – ki.

2.    gat-kat,  gat-kat,  gat-kat
        get-ket,  get-ket,  get-ket
        got-kot,  got-kot,  got-kot
        gut-kut,  gut-kut,  gut-kut
        git-kit,  git-kit,  git-kit

3.    kra-gra,  kre-gre,  kro-gro,  kru-gru,  kry-gry,  krą-grą,  krę-grę.

4.    pab-bap,   peb-bep,  pob- bop,  pub-bup,  pib-bip,   pyb-byp.

5.    ap-psa,   ep-pse,   op-pso,   up-psu,   up-psy,   yp-psy.

6.    szcza-chła   szcze-chłe,   szczo-chło,   szczu-chłu,   szczy-chły.

7.    asz-szasz,    esz-szesz,   osz-szosz,  usz-szusz,  usz-szysz.

8.    tsza – cza,  tsze-cze,   tszo-czo,   tszu-czu,  tszy-czy,  tszą-czą,  tszę-czę.

9.    sia-zia-fka,  sie-zie-fke,  sio-zio-fko,   siu-ziu-fku,   si-zi-fki,  sią-zią-fką, się-zię-fkę.

10.     cia-dzia,  cie-dzie,   cio-dzio,  ciu-dziu,  ci-dzi,   cią-dzią,   cię-dzię.

Cieszę się, że proponowane zadania  przypadają Wam do gustu i wspólnie je w domu realizujecie. Wiem, że tęsknicie za naszymi spotkaniami, że  brakuje Wam zespołowej zabawy i ćwiczeń. Tymczasem stworzymy KOMPOZYCJE. Do tej „zabawy w teatr” potrzebnych będzie kilka osób.

• Jedna z osób jest rzeźbą – stoi wyprostowana z rękami opuszczonymi wzdłuż tułowia. Druga osoba jest rzeźbiarzem. Modeluje swoją rzeźbę według swojej artystycznej wizji. Dotyka  ołówkiem  poszczególnych części ciała swojej rzeźby, a ta musi  w dowolny sposób zareagować. Na koniec nadaje jej tytuł. Zmiana ról.
• Nadajemy tytuł ćwiczenia, np. „moje sukcesy”, „moja rodzina”, dzisiejszy dzień”, itp. Rzeźbiarz modeluje i komponuje ciała osób bez słów – przeprowadza poszczególne osoby na właściwe miejsce, podnosi ich ręce, przesuwa nogi, odwraca głowy, itd. Tworzy figurę, która będzie pokazywać stan rzeczywisty tematu.
• Jedna z osób przybiera wymyśloną przez siebie pozę. Zastyga w niej jak posąg. Pozostali uczestnicy kolejno włączają się w budowanie figury i dodają do istniejącego posągu własną pozę. Im więcej osób, tym szansa na zbudowanie zawiłej i ciekawej kompozycji.
• Podzielcie się na małe grupy. Tytuł naszej kompozycji to „zło”, „cierpienie” lub „strach”. Chodzi o znalezienie typowych i czytelnych w wyrazie gestów i sytuacji charakteryzujących zaproponowany temat. Jedna grupa „inscenizuje” wspólną rzeźbę. Zadaniem drugiej grupy jest przekształcenie jej w figurę o przeciwstawnym, pozytywnym wydźwięku.  Niech rzeźba symbolizująca „zło” zamieni się w symbol „dobra”, „cierpienia” w „radość”, „strach” w spokój”. Wszystko odbywa się bez słów. Można przekształcić jeden lub kilka elementów  żywej figury, zmieniając pozę, wyraz twarzy lub miejsce.
• Każdy z Was ma do dyspozycji wybrany przedmiot, np. gazety, dowolny materiał, części ubrania, krzesło, które łatwo poddają się animacji, są plastyczne i nie stwarzają zagrożeń. Zabawa polega na szybkim i spontanicznym reagowaniu na podawane hasło: gazeta jak kamień, gazeta jak wiatr, gazeta jak smok, gazeta jak lustro, itd.

Powodzenia!

Szanowni Państwo oraz uczestnicy zajęć!

W związku z organizacją nowego roku szkolnego 2020/2021 w MDK pragnę poinformować o możliwości kontynuowania uczestnictwa w zajęciach teatralnych. Osoby chętne i zainteresowane proszę o przesyłanie wiadomości do 18 maja 2020 r: sms, telefonicznie lub na adres Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Potrzebną dokumentację otrzymacie Państwo na pierwszym spotkaniu organizacyjnym.

Instruktor - Jolanta Rynkowska

Wprawki – głupawki, czyli ćwiczenia dla młodszych i starszych:

CIENKIE  TALIE  DALII  JAK  KIELICHY  KONWALII.

Wyjaśnienie dla roztargnionych:

Kama jest damą. Kama ma małpę, makaka. Ma też i papugę, kakadu. Kama zastanawia się, czym nakarmić kakadu. Kama wpada na pomysł, żeby nakarmić kakadu makiem. Mak należy do makaka. Niestety, nie umiemy odpowiedzieć na pytanie, czy papugi i makaki jadają mak. U nas – tak.

Prezentuję lalki zrobione samodzielnie w domu. Pomysły, chęci i dobra zabawa!

Pozdrawiam Was i do szybkiego zobaczenia!

Jolanta Rynkowska

Moi drodzy!

Myślami i duchem jestem z Wami i Waszymi bliskimi. Mam nadzieję, że nie zapominacie o teatrze i o naszych zajęciach. Te, prowadzone on-line, nie zastąpią bezpośredniego kontaktu, ale przynajmniej mobilizują Was do samodzielnej pracy.

Oto następna dawka etiud na kolejne „teatralne” dni dla Was i Waszych domowników:

• Stajecie naprzeciwko siebie. Jedno z Was będzie podawać słowo, które przychodzi mu do głowy lub charakteryzujące różne postaci lub emocje (np. ołówek, łuk, piłkarz, śpiewak operowy, smutek, złość, brat, dziadek, itp.). Druga osoba musi zareagować na to hasło – pozą, gestem, działaniem ruchowym – oczywiście bez głosu tylko „mową ciała”. Zamiana ról.
• Siadacie naprzeciwko siebie i obserwujecie swoją „parę”, starając się zapamiętać jak najwięcej szczegółów w jej/jego wyglądzie. Na wspólny sygnał oboje odwracacie się do siebie plecami i zamieniacie jakiś szczegół w swoim ubraniu czy wyglądzie. Waszym zadaniem jest wskazanie jaka zmiana pojawiła się w wyglądzie „pary”.
• Kolejne ćwiczenie w parach. Jedno z Was zamyka oczy. Drugie kładzie Waszą dłoń na różnych płaszczyznach i przedmiotach o różnym kształcie, fakturze, temperaturze, przeznaczeniu. Im więcej niespodzianek i zaskakujących wrażeń, tym ciekawsza jest zabawa i doświadczenie.
• Do tego ćwiczenia potrzebnych będzie kilku domowników. Dwie osoby ustawiają się na przeciwległych krańcach pokoju, zwrócone twarzami do siebie i zamykają oczy. Jedno z Was  będzie „wilkiem”, a drugie „zającem”. Zadaniem „wilka” jest złapanie „zająca” i uniemożliwienie mu przejścia na drugą stronę. Pamiętajcie - bez otwierania oczu! Pozostałe osoby muszą zachować absolutną ciszę i równocześnie zwracać uwagę na bezpieczeństwo „wilka” i „zająca”.
• Jedna z osób w parze jest „lustrem”, które dokładnie pokazuje i „odbija” to wszystko, co robi druga osoba. Chodzi o precyzyjne i wierne powtórzenie każdego gestu i ruchu.

Miłej zabawy!