Kolejne domowe kompozycje teatralne.

Każdy z Was ma do dyspozycji krzesło i trochę wolnej przestrzeni wokół siebie. Zabawa polega na szybkim reagowaniu na hasło, które będzie podawał ktoś z domowników:
- krzesło jak księżyc,
- krzesło, które uczy się chodzić,
- małe krzesło,
- ogromne i ciężkie krzesło,
- dwa krzesła,
- stare krzesło,
- chore krzesło,
- krzesło jak kamień,
- nie ma krzesła.
Pamiętajcie, aby myśleć skrótem, uchwyćcie charakterystyczną cechę swojego skojarzenia. Zapamiętajcie ją.

Ćwiczenie wykonajcie w ciemności. Poszukajcie w domu duży arkusz papieru (najlepiej szarego). To będzie Wasz „papierowy partner” na scenie.  Dostajecie zadanie – temat do wykonania. Światło gaśnie. Macie kilkanaście minut na poszukiwania jak przedstawić,  zbudować  i pokazać Waszą „wspólną” prezentację. Papier - musicie okiełznać jego fakturę, kształt, ciężar, możliwości ruchu, charakterystyczne dźwięki.  Światło się zapala – teraz możecie popatrzeć na siebie i na to, co Wasza wyobraźnia stworzyła.

Każdy z Was ma za zadanie powiedzieć jedno słowo kojarzące mu się z pociągiem. A teraz spróbujcie zaprezentować dźwięki dotyczące pociągu. Czas na pokazanie skojarzeń  w formie gestów, ruchu, stop-klatek kojarzone z pociągiem. Kolejne zadanie to przekazanie np. przy pomocy ciała, ruchu i dźwięku, emocji, jakie mogą towarzyszyć pociągowi. Chodzi o emocje pojazdu, a nie pasażerów.

W tym ćwiczeniu możecie przenieść się w dowolnie wybrany moment w przyszłości i wyobrazić  sobie jak będzie wyglądało Wasze życie – określamy czas, np. za 10 lat; określamy dodatkowe okoliczności – praca, rodzina. Opowiedzcie o swoich wyobrażeniach, marzeniach i fantazjach, a może i o lękach, problemach. Spróbujcie teraz odegrać w teatralnej formie Wasze przyszłe „życie”.

Nie zapominajcie o ćwiczeniach dykcyjnych. Propozycja kolejnych łamańców języka:

1.    ga – ka,  ge – ke,  go – ko,  gu – ku,  gi – ki.

2.    gat-kat,  gat-kat,  gat-kat
        get-ket,  get-ket,  get-ket
        got-kot,  got-kot,  got-kot
        gut-kut,  gut-kut,  gut-kut
        git-kit,  git-kit,  git-kit

3.    kra-gra,  kre-gre,  kro-gro,  kru-gru,  kry-gry,  krą-grą,  krę-grę.

4.    pab-bap,   peb-bep,  pob- bop,  pub-bup,  pib-bip,   pyb-byp.

5.    ap-psa,   ep-pse,   op-pso,   up-psu,   up-psy,   yp-psy.

6.    szcza-chła   szcze-chłe,   szczo-chło,   szczu-chłu,   szczy-chły.

7.    asz-szasz,    esz-szesz,   osz-szosz,  usz-szusz,  usz-szysz.

8.    tsza – cza,  tsze-cze,   tszo-czo,   tszu-czu,  tszy-czy,  tszą-czą,  tszę-czę.

9.    sia-zia-fka,  sie-zie-fke,  sio-zio-fko,   siu-ziu-fku,   si-zi-fki,  sią-zią-fką, się-zię-fkę.

10.     cia-dzia,  cie-dzie,   cio-dzio,  ciu-dziu,  ci-dzi,   cią-dzią,   cię-dzię.

Cieszę się, że proponowane zadania  przypadają Wam do gustu i wspólnie je w domu realizujecie. Wiem, że tęsknicie za naszymi spotkaniami, że  brakuje Wam zespołowej zabawy i ćwiczeń. Tymczasem stworzymy KOMPOZYCJE. Do tej „zabawy w teatr” potrzebnych będzie kilka osób.

• Jedna z osób jest rzeźbą – stoi wyprostowana z rękami opuszczonymi wzdłuż tułowia. Druga osoba jest rzeźbiarzem. Modeluje swoją rzeźbę według swojej artystycznej wizji. Dotyka  ołówkiem  poszczególnych części ciała swojej rzeźby, a ta musi  w dowolny sposób zareagować. Na koniec nadaje jej tytuł. Zmiana ról.
• Nadajemy tytuł ćwiczenia, np. „moje sukcesy”, „moja rodzina”, dzisiejszy dzień”, itp. Rzeźbiarz modeluje i komponuje ciała osób bez słów – przeprowadza poszczególne osoby na właściwe miejsce, podnosi ich ręce, przesuwa nogi, odwraca głowy, itd. Tworzy figurę, która będzie pokazywać stan rzeczywisty tematu.
• Jedna z osób przybiera wymyśloną przez siebie pozę. Zastyga w niej jak posąg. Pozostali uczestnicy kolejno włączają się w budowanie figury i dodają do istniejącego posągu własną pozę. Im więcej osób, tym szansa na zbudowanie zawiłej i ciekawej kompozycji.
• Podzielcie się na małe grupy. Tytuł naszej kompozycji to „zło”, „cierpienie” lub „strach”. Chodzi o znalezienie typowych i czytelnych w wyrazie gestów i sytuacji charakteryzujących zaproponowany temat. Jedna grupa „inscenizuje” wspólną rzeźbę. Zadaniem drugiej grupy jest przekształcenie jej w figurę o przeciwstawnym, pozytywnym wydźwięku.  Niech rzeźba symbolizująca „zło” zamieni się w symbol „dobra”, „cierpienia” w „radość”, „strach” w spokój”. Wszystko odbywa się bez słów. Można przekształcić jeden lub kilka elementów  żywej figury, zmieniając pozę, wyraz twarzy lub miejsce.
• Każdy z Was ma do dyspozycji wybrany przedmiot, np. gazety, dowolny materiał, części ubrania, krzesło, które łatwo poddają się animacji, są plastyczne i nie stwarzają zagrożeń. Zabawa polega na szybkim i spontanicznym reagowaniu na podawane hasło: gazeta jak kamień, gazeta jak wiatr, gazeta jak smok, gazeta jak lustro, itd.

Powodzenia!

Szanowni Państwo oraz uczestnicy zajęć!

W związku z organizacją nowego roku szkolnego 2020/2021 w MDK pragnę poinformować o możliwości kontynuowania uczestnictwa w zajęciach teatralnych. Osoby chętne i zainteresowane proszę o przesyłanie wiadomości do 18 maja 2020 r: sms, telefonicznie lub na adres Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Potrzebną dokumentację otrzymacie Państwo na pierwszym spotkaniu organizacyjnym.

Instruktor - Jolanta Rynkowska

Wprawki – głupawki, czyli ćwiczenia dla młodszych i starszych:

CIENKIE  TALIE  DALII  JAK  KIELICHY  KONWALII.

Wyjaśnienie dla roztargnionych:

Kama jest damą. Kama ma małpę, makaka. Ma też i papugę, kakadu. Kama zastanawia się, czym nakarmić kakadu. Kama wpada na pomysł, żeby nakarmić kakadu makiem. Mak należy do makaka. Niestety, nie umiemy odpowiedzieć na pytanie, czy papugi i makaki jadają mak. U nas – tak.

Prezentuję lalki zrobione samodzielnie w domu. Pomysły, chęci i dobra zabawa!

Pozdrawiam Was i do szybkiego zobaczenia!

Jolanta Rynkowska